Het is zaterdag vroeg in de avond als ik samen met mijn man Marcel in de trein stap. We hebben een heerlijk dagje Maastricht achter de rug en reizen nu voldaan terug naar huis. Met pijnlijke voeten plof ik neer in de treinstoel nadat ik mijn jas in het bagagerek heb gelegd.

Marcel geeft me en zoen en vraagt of ik het erg vind als hij de krant gaat lezen. Ik streel zijn arm, zoen hem op zijn wang en zeg ‘nee hoor, dan ga ik muziek luisteren’. Net voor de trein in beweging komt gaat een jongeman tegenover ons zitten. Marcel kijkt even naar de man en dan naar mij, wetende dat ik er van baal dat mijn beenruimte nu beperkt is.



Zodra de trein rijdt doe ik mijn oortjes in en luister in naar de heerlijke muziek van Bruce Springsteen. Onbewust trek ik mijn jurkje recht en sla mijn benen over elkaar. Ergens, diep in mijn systeem, zit een automatisme opgesloten dat ik er netjes bij hoor te zitten.

De man tegenover me kijkt het raam uit als de trein langzaam de stad uit rijdt en omringd wordt door het zomerlandschap. Marcel zit inmiddels met de krant voor zich en leest zijn favoriete sportpagina. De muziek maakt me dromerig en ik ga helemaal op in de heerlijke relaxte sfeer. De sfeer van een heerlijke dag met mijn lief, een prachtige zomerdag, de klanken van mijn favoriete artiest en het geweldig Limburgs landschap.

Ongemerkt scan ik mijn omgeving, detecteer ik bewegingen en geniet ik van de cadans van de trein. De jongeman tegenover me is heerlijk bruin, ik schat hem begin dertig, zo’n tien jaar jonger dan ik. Hij is gespierd, draagt een zonnebril en luistert net als ik naar muziek. Als ik mijn benen over elkaar sla zie ik aan zijn bewegingen dat hij me vanachter de donkere glazen van zijn zonnebril observeert.

Als ik hem aankijk knikt hij bijna onzichtbaar en ontstaat er een glimlach om zijn mond. Ik kijk even naar Marcel en zie dat hij nog steeds zit te lezen en niets van mijn oogcontact met de onbekende man heeft meegekregen. Als ik opnieuw naar de man kijk ontstaat die sympathieke lachrimpel rond zijn mond weer. Deze keer is het opzichtiger en lijkt het bijna een flirt. Ik volg zijn bewegingen, zijn hand krabt even over zijn rechterborst alsof hij daar jeuk zou hebben. In tussentijd benadrukt hij zijn gespierdheid en lijkt hij een geraffineerd spel te spelen.

Ik zie hoe hij zijn lippen vochtig maakt en brutaalweg zijn blik op me richt en me van top tot teen bespiedt. Uit ongemak ga ik verzitten, buig ik even naar Marcel om zijn arm te strelen en hem een zoen te geven, die overigens dankbaar wordt beantwoord. Nog voor Marcel zich weer achter de krant heeft verschanst voel ik een been langs die van mij schuren. Ik verroer me vreemd genoeg niet en onderga dit fysiek contact zomaar.

Nu bespied ik hem. Zijn prachtig donkerblauw shirt, de nonchalante kaki broek en de leren schoenen die exact bij zijn riem passen neem ik tot in de details op. Hij heeft gevoel voor stijl, zelfs de band van zijn horloge matcht met zijn riem. Zijn bruine huid, het korte zwarte kapsel en het verzorgd baardje maken hem zelfs sexy, en dat weet hij als geen ander.

Hij daagt me uit, kijkt naar me. Zijn hoofd rustend op zijn hand, een duim tussen zijn lippen en een tong die zichtbaar zijn duim bespeelt. Ik voel me steeds ongemakkelijker worden en ga opnieuw verzitten. Hij speelt met me en weet dat hij me in zijn greep heeft. En dat terwijl mijn man naast me zit. Het zweet gutst inmiddels onder mijn armen en ik schuif alweer op mijn stoel.

Weer voel ik zijn been langs de mijne. Deze keer duw ik zomaar terug, alsof ik het wil. Iets in me gaat met me op hol. Mijn hartslag heeft zich misschien wel verdubbeld en mijn ademhaling moet zoveel zwaarder zijn dan normaal dat het me bevreemd dat Marcel niets merkt. Als ik het raam weer uit probeer te kijken merk ik pas dat ik zijn lichaamshouding heb gekopieerd.



Shit, ik weet hoe dit werkt, zo doen mensen dat onbewust. Heb ik nu een signaal afgegeven, of heb ik dat al veel eerder gedaan? Hij heeft zijn benen wijder dan eerst, zijn hand rust op zijn bovenbeen en zijn zongebruinde vingers bewegen langzaam over de stof. Ik heb het niet meer warm, ik heb het nu zelfs heet. Mijn god wat speelt hij een vilein en sensueel spel met me. Volgens mij ziet en ruikt hij mijn opwinding terwijl ik braaf naast mijn echtgenoot zit.

De hand op zijn bovenbeen beweegt nog steeds, het is net alsof ik de hand op mijn eigen been voel. Dit is zo geil. Zijn glimlach duikt weer op, net als die tong die langs zijn lippen gaat. Hij teast me, hij maakt me gek. De enorme bobbel in zijn broek is me niet ontgaan maar ik probeerde het te negeren. Nu lukt me dat niet meer en zijn mijn ogen erop gericht. Ik fantaseer hoe heerlijk groot dat ding misschien wel is en zou er een moord voor doen om hem te bevrijden.

Hij ziet mijn blik op zijn kruis als een bevestiging en laat zijn vingertoppen er langzaam naar toe gaan. Ik krijg een brok in mijn keel. Verdomme, waarom laat ik me zo meeslepen in deze show? Zijn glimlach wordt nog breder als ik zomaar mijn borst beetpak en even over de zachte stof van mijn jurkje wrijf. Nee, ik had geen jeuk, ik liet me alleen maar onbedoeld meeslepen.

Het lijkt wel alsof hij me in zijn macht heeft. Ik speel zijn spel van uitdagen en grenzen verleggen mee alsof ik geen eigen wil meer heb. Zijn been is nog prominenter aanwezig en duwt mijn been naar buiten. Het is alsof hij me een instructie geeft. Ik doe mijn benen reflexmatig wijder en vergeet mijn zelf opgelegde normen en waarden.

Mijn tong gaat langs mijn lippen, ik maak ze nat. Steun net als hij op mijn hand en lik opzichtig mijn middelvinger, als of ik hem ergens op voorbereid. Zijn blik is op mijn kruis gericht, hij heeft het kleine rode lapje stof van mijn string al lang in het vizier. Ik bloos als hij instemmend knikt en weet me even geen raad. De hand op mijn borst beweegt voorzichtig langs mijn brutale tepel die dwars door de stof van mijn jurk en bh zichtbaar is.

De hand die op zijn bovenbeen rustte en voorzichtig heen en weer bewoog ligt nu op zijn kruis en streelt de grote bobbel. Ondanks zijn zonnebril zie ik een geile blik in zijn kop. Hij speelt met zichzelf, en met mij. Ik heb geen regie meer over dat wat ik doe. Ik ben mijn schaamte voorbij en geil in het openbaar met een vreemde. Mijn vingers spelen met mijn tepel, ik voel me zelf steeds geiler worden en weet dat hij me precies daar heeft gekregen waar hij wil.

Zijn hand beweegt nog steeds over zijn kruis, hij streelt zichzelf en zit op me te geilen. Mijn handen beginnen zacht te trillen, ik raak nog verder in een vreemde trance. Ik voel vlinders in mijn buik, ik voel hoe mijn lijf reageert op zijn spel en op mijn eigen hand. Mijn lipt trilt nu ook, ik weet dat mijn orgasme opkomt en ik het niet kan onderdrukken. Mijn god wat ben ik geil geworden van dit absurd spel.

Opeens zie ik de hand in zijn kruis verstrakken en zijn lichaam een beetje schokken. De gelukzalige glimlach en het subtiele kusmondje wat hij me toewerpt spreken boekdelen. Dan zie ik langzaam een natte plek in zijn broek ontstaan. Hij doet geen moeite om het te bedekken en toont het openlijk. Hij is klaargekomen en heeft een flinke lading zaad in zijn broek gespoten. Even heb ik het gevoel dat ik stik, van schrik, van opwinding en van geilheid. De hand op mijn borst masseert mijn tepel, er volgt een warme vloedgolf door mijn lijf. Nu begin ik te rillen en pak ik met mijn vrije hand de leuning van mijn stoel beet.

Mijn knieën knikken en mijn benen worden slap. Ik voel mijn kut drijfnat worden van een absurd intens orgasme. De stoel onder me is nat, net als mijn jurkje. Ik kijk naar hem, hij kijkt naar mij en glimlacht. Mijn mond beweegt om hem te bedanken maar er volgen gelukkig geen woorden. Ik ben radeloos en weet niet wat ik moet doen. Wat nu, wat als Marcel erachter komt? Gelukkig hoeven we er nog lang niet uit en heeft mijn jurkje nog alle tijd om te drogen.

Dan voel ik hoe de trein vaart mindert. De jongeman staat op, de natte plek in zijn broek is nu helemaal goed zichtbaar. Zijn been schuurt langs de mijne, zijn vingers strelen de rug van mijn hand, er valt een visitekaartje in mijn schoot. Ik frommel het snel weg, we hebben oogcontact. Ik knik, dan verdwijnt hij uit het zicht. Als de trein weer langzaam begint te rijden adem ik opgelucht.

Juist als ik naar Marcel wil kijken buigt hij naar me toe, zoent mijn wang en fluistert ‘ben je klaargekomen’. Er gaat een schokgolf door mijn lijf, ik kijk hem verschrikt aan. Hij glimlacht en zegt ‘goed zo, maar…. Vannacht ben je weer van mij’….